Zoek het in jezelf!
Als je het over persoonlijke groei hebt, heb je het over onze supervrouw van deze maand: Natasja van Gekel. Van onzekere en beïnvloedbare twintiger heeft zij zich de afgelopen 2 decennia ontwikkeld tot een daadkrachtige, zelfverzekerde vrouw bij wie anderen graag aankloppen voor advies. In haar huiskamer spreken we haar over vallen en weer opstaan, liefde, warmte en persoonlijke groei.
Natasja van Gekel | 43 jaar | Getrouwd met Maarten | Moeder van 2 zonen | Werkzaam als binnendienst medewerker op een makelaarskantoor
Natasja in 5 woorden: Recht door zee | sociaal | extravert | daadkrachtig | positief
Welk woord staat symbool voor jou: Positiviteit / zelfliefde
Wat is je quilty pleasure: ‘Cheesy’ films kijken en keihard in de auto meezingen
Als je een dier zou zijn, welk dier zou dat zijn? Een paard
Welke superkracht wil je hebben? Met een knip van de vinger kunnen reizen, ergens anders kunnen zijn
Wat is je favoriete dansnummer: housemuziek met een lekkere beat
Welk advies heb je voor andere supervrouwen: Luister naar jezelf en zoek het in jezelf!
Vader als voorbeeld
Natasja groeide op in een ogenschijnlijk standaard gezin; vader, moeder en 1 oudere zus. Toch speelde er meer.
“Mijn moeder is eigenlijk altijd manisch depressief geweest en dat drukte een grote stempel op ons gezin. Mijn vader was de stabiele factor in mijn jeugd, hij was vader en moeder ineen. Hij is dan ook mijn grote voorbeeld. Naast dat hij als ondernemer een groot schildersbedrijf runde, stond hij altijd voor mij klaar. En dat is nog steeds zo. Het is een rustige, wijze man, bij wie ik altijd aan kan kloppen voor raad. Zowel op privé als op zakelijk vlak. Hoe hard ik ook val, ik weet dat hij er altijd is om me op te vangen.”
Want ook Natasja is niet gekomen waar ze nu is zonder af en toe hard onderuit te gaan. “Zo’n 20 jaar geleden, was ik alles behalve de stabiele en zelfverzekerde vrouw die ik nu ben. Na een relatie break-up en gedoe op het werk, zag ik het allemaal niet meer zitten, ik was volledig uit balans. Ook toen was daar mijn vader die me oppakte en ervoor zorgde dat ik verder ging. En dat bedoel ik heel letterlijk, hij zette me gewoon in de auto en bracht me naar de opleiding die ik volgde. Hij zorgde ervoor dat ik naar mijn werk ging. Hij was mijn steun en toeverlaat. Ik zocht professionele hulp bij een coach die me leerde hoe ik kon omgaan met mijn heftige emoties en hoe ik meer in balans kon komen.”
En zo kroop Natasja met kleine stapjes uit haar diepe dal en ontwikkelde zich meer en meer. Ook nu nog kan ze af en toe struikelen en heeft ze wel eens tegenslagen te verwerken, maar ze gaat er niet meer aan onderdoor. “Ik zei pas nog tegen mijn vader, ik ga meer en meer op je lijken. En daar ben ik trots op. Ik kan veel beter situaties overzien, analyseren waar het mis gaat en keuzes maken die goed zijn voor mij. Ik durf voor mezelf op te komen en te vertrouwen op mijn eigen oordeel. Waar mensen mijn vader als raadgever zien, merk ik dat ook steeds vaker dat collega’s en vrienden bij mij aankloppen advies. Kortom, hij heeft een hele grote invloed gehad op wie ik nu ben en hij is mijn grote voorbeeld.”
Leren van tegenslagen
Het is een hele reis geweest om te zijn waar Natasja nu staat. De levenservaring die ze met de jaren opgebouwd heeft draagt daar aan bij.
“Van elke tegenslag leerde ik en zo bouwde ik meer en meer aan een gebalanceerde basis. Ik viel nog wel, maar elke keer iets minder diep. Want je neemt toch de ervaringen mee die je het opgedaan bij de vorige keren dat je viel en zo leer je steeds beter wat wel en wat niet werkt. Daarnaast kwam ik op enig moment een theorie tegen, die mij altijd is bijgebleven. De theorie is in feite dat we als mens zo ingesteld zijn om aan te pakken wat we voorgehouden krijgen. Als iemand je een pakketje voor houdt, is je eerste reactie om het aan te pakken. Zo gaat dat ook met opmerkingen die gemaakt worden, iemand zegt iets tegen je en automatisch reageer je er gelijk op. Zonder er even goed naar te kijken, je af te vragen hoe deze opmerking bedoeld is, of de opmerking wel klopt. We trekken het ons meteen aan. Om me heen en naar mezelf kijkend werd ik me bewust van dat patroon en kon ik er wat aan doen. Met name het kijken van wie de opmerking komt. Komt het van iemand die het beste met me voor heeft? Of is het roddel en achterklap en geeft iemand zo’n opmerking om zich zelf beter te voelen?
Ik kies wat ik aanpak. Krijg ik kritiek van een goede vriendin, dan weet ik dat ik er iets mee moet, dat de opmerking gemaakt wordt om me iets te laten inzien. Komt het van iemand die me naar beneden wil halen, dan pak ik het niet meer aan. Zinnetjes als ‘dat vind jij, ik zie dat anders’ helpen me daarbij. Dat inzicht heeft me heel veel gebracht.”
Grenzen stellen
Met de jaren heeft Natasja meer zelfrespect gekregen en kan ze haar grenzen beter aangeven. Ze heeft veel sociale contacten, maar ze maakt een duidelijk onderscheid in wie ze echt ‘binnenlaat’.
“Ik heb maar een paar goede vrienden, mensen bij wie ik dag en nacht terecht kan en bij wie ik helemaal mezelf ben, mijn inner circle. Deze vrienden zijn betrouwbaar, betrokken en recht door zee. “ Deze behoefte aan betrouwbaarheid en stabiliteit komt niet uit de lucht vallen. “Het komt ongetwijfeld voort uit de relatie die ik met mijn moeder heb. En dat is geen relatie van liefde en warmte. Ze heeft me als dochter niet goed behandeld en dat laat littekens na. Lange tijd ben ik bang geweest te worden als mijn moeder. Inmiddels heb ik twee geweldige zonen en kan ik volmondig zeggen dat ik niet mijn moeder ben, nee ik ben iemand anders. Mijn man daarentegen heeft wel wat gelijkenissen met mijn moeder. Er is een periode geweest dat hij me tot het uiterste kon drijven. Dat ik me alles aantrok wat hij zei. Totdat de maat vol was en ik dacht: tot hier en niet verder. Ik ging mijn grenzen duidelijk aangeven. Ik accepteerde niet zomaar alles. Ik ben een onafhankelijk vrouw en als het je niet zint, dan ga je maar weg. En juist daardoor heeft ook onze relatie zich ontwikkeld. Af en toe knalt het nog, maar eerlijk is eerlijk, ik ben ook geen makkelijke en heb wat tegengas nodig. Maar we zijn nu gelijkwaardig aan elkaar en dat is van groot belang.
De moed om een zijstap te zetten
Ook in haar carrière is het niet altijd van een leien dakje gegaan. Al ruim 15 jaar is Natasja zelfstandig ondernemer. Daarin heeft ze zich steeds verder ontwikkeld op haar vakgebied, fotografie. Na jaren woningen voor de verkoop te stylen en fotograferen, neemt ze de stap om een fotostudio te beginnen en zwangerschaps- en new born shoots te maken. En toen was daar Corona en moest ze de deuren van haar gloednieuwe studio sluiten.
“Een fotostudio starten werd door de Coronacrisis een zware dobber en op enig moment moest ik de waarheid onder ogen zien; dit ging zo niet lukken, helaas. Ik heb er toen voor gekozen toch weer in loondienst te gaan werken. Dat was wel een hele stap die ik moest nemen. Nu ben ik als zelfstandig ondernemer ook regelmatig ingehuurd als binnendienst medewerker in de makelaardij, maar volledig in loondienst is toch iets anders. Je bent ondernemer of niet! Maar soms moet je de moed hebben om een zijstap te nemen, om zo ook weer een stap verder te komen.” Het besluit om in loondienst te gaan werken voelt voor Natasja dan ook niet als falen. “Het feit dat het niet gelukt is met de studio, dat voelt voor mij wel als een grote teleurstelling. Juist omdat ik weet dat het wel gelukt was als de omstandigheden anders waren geweest.”
Toch pakt Natasja zich na deze grote teleurstelling weer op en gaat solliciteren. En in dat proces merkt ze hoeveel ze door de jaren heen gegroeid is. “Vroeger was ik altijd onzeker in sollicitatiegesprekken, maar nu zat ik daar volledig als mezelf met niets te verliezen. Dit ben ik, dit kan ik, take it or leave it! En dat had resultaat. Ik kon uit wel uit 4 banen kiezen.”
Leven in het hier en nu
Met alles was Natasja heeft meegemaakt, weet ze als geen ander, je leeft nu. Je kan dingen plannen, maar morgen kan alles weer anders zijn. “Later komt later wel. Tuurlijk, je moet wel toekomstplannen maken, maar je moet er ook voor zorgen dat je het nu naar je zin hebt. Mijn droom is dat mijn kinderen gelukkig zijn, dat ik gezond en gelukkig oud kan worden met de belangrijke mensen om me heen. In de maatschappij van nu moet alles groter, beter en staat in het teken van ‘kijk mij’, maar daar ben ik niet meer zo van. Kijk naar wat je wel hebt, het hoeft niet altijd meer. Je weet niet wat er achter de deuren speelt van die mensen waarbij het gras altijd groener lijkt.”
Deel het verhaal van Natasja ter inspiratie
Wil je meer interviews lezen, kijk dan hier
