Ik kan mij nog herinneren, dat toen ik een jaar of 18 jaar geleden voor een baas werkte, ik erachter kwam dat mijn mannelijke collega meer verdiende dan ik. Zelfde baan, zelfde ervaring en ik was ook nog eens hoger opgeleid. Ik was toen niet mans genoeg er tegenin te gaan. Maar pissig was ik wel en helaas gebeurt het nu 18 jaar later nog steeds volop. Wat zou er gebeuren als alle bedrijven het salaris van deze meer-verdienende mannen gingen bijstellen naar dat van hun minder-verdienende vrouwelijke collega’s?
Ik begrijp dat veel mannen een beetje zuchten en fronsen als het over Internationale Vrouwendag gaat en sommige vrouwen ook. Maar lieve mannen en vrouwen, het is helaas nog altijd nodig. En niet alleen in landen waar vrouwen geen rechten hebben, niet mogen stemmen, geen scholing mogen volgen, uitgehuwelijkt worden, besneden worden, gevangen gezet worden als ze zijn verkracht.
Zolang er geen gelijkwaardigheid is op het gebied van bijvoorbeeld salaris, opvoeding en seksualiteit blijft het nodig om vrouwen, meisjes, dochters, te wijzen op hun recht op gelijke behandeling.
Mijn moeder was nog van de generatie dat ze moest stoppen met werken nadat ze in het huwelijk was getreden. Ze heeft de officiële brief die ze hierover heeft ontvangen van de burgemeester bewaard. Vergis je niet de impact hiervan, ook op de volgende generatie. Onze moeders zijn ons voorbeeld. En al hebben wij alle vrijheid gekregen om ons te scholen en te ontwikkelen, toch hebben wij ook (onbewust en onbedoeld) beperkende gedachtes mee gekregen van onze moeders.
Mijn ouders vinden dat ze gelijkwaardig zijn. Ze kunnen samen klussen en koken en leggen elkaar geen beperkingen op omdat de één man is en de ander vrouw. Maar als ik een paar dagen wegga, vraagt mijn moeder wel of manlief het allemaal wel redt. En als manlief een paar dagen weggaat wordt die vraag níet gesteld. Net dat als aan manlief niet wordt gevraagd of het soms zwaar is om het huishouden, de kinderen en het werk te combineren en aan mij wel.
Ik ken voorbeelden in mijn directe omgeving van vrouwen die al hun uitgaven met bonnetjes moeten verantwoorden bij hun man (en andersom niet). Waarbij de man uit zijn hum is als de wc niet is schoongemaakt en zijn eten niet meteen op tafel staat als hij uit zijn werk komt. Mannen die denken dat het vrouwelijk libido eigenlijk niet bestaat, laat staan dat deze wel eens groter kan zijn dan hun eigen libido.
Dus ja, het is helaas nog nodig, Internationale Vrouwendag. Voor alle vrouwen die niet gelijk worden behandeld als mannen en alle mannen én vrouwen met beperkende gedachten.
Of je nu als vrouw vandaag wel of niet werkt, wel of niet kookt, wel of niet de boodschappen voor het weekend doet, doe het vandaag met het besef dat je vrijheid hebt in dit land, dat de wereld altijd aan je voeten ligt en de enige beperking die je hebt je eigen gedachtes zijn.
* So here is to superwomen: may we know them, may we be them, may we raise them. *
Liefs, Marieke
Volg Marieke op Instagram
