Gelijkheid

Ik moet eerlijk bekennen dat ik me niet altijd realiseer hoe fijn het is om als vrouw in Nederland geboren te zijn. Welke mogelijkheden er voor mij zijn gecreëerd door de vrouwen vóór mij. Mijn moeder, mijn oma’s, Anna Maria van Schurman, Aletta Jacobs, Wilhelmina Drucker, allemaal vrouwen die door hard werken, opkomen voor de rechten van de vrouw, het steunen en aanmoedigen van hun dochters, mij hebben geholpen te mogen zijn wie ik ben. Zodat ik nu kan kiezen om de vrouwen van Nederland nóg meer power te geven. Want ondanks dat we hier inmiddels als vrouw mogen stemmen (sinds 28 september 1919), zelf mogen bepalen of we een kind op de wereld zetten of niet (abortusrecht sinds 1980) en ‘gewoon‘ naar de universiteit kunnen om te studeren (sinds 1871, wél na toestemming van de staat (tot 1906)), zijn er nog steeds te weinig vrouwen in bestuursfuncties, verdienen we vaak minder dan de man in dezelfde functie met dezelfde opleiding en werkervaring en worden we nog steeds lastig gevallen door mannen die vinden dat de vrouwen er zijn voor hun gerieven.

Op acht maart was het Internationale Vrouwendag. Er waren vrouwen in mijn omgeving die deze dag niet persé stil stonden bij het feit dat vrouwen nog steeds minder rechten hebben dan mannen. Deze vrouwen vonden het zinloos zo’n dag, onzin dat we daar aandacht aan besteedden. Ik ben van mening dat wanneer we er geen aandacht meer aan besteden, er niets verandert. Dan blijven de vrouwen in veel landen een pressiemiddel tijdens oorlogen, worden we verkracht terwijl we nee zeggen, worden er beslissingen genomen door die oude grijze bejaarde mannen in verschillende overheden en politieke partijen en blijft volgens sommige mannen ons recht nog steeds het aanrecht.

Tot de wetswijziging in 1956 was een gehuwde vrouw in Nederland NIET handelingsbekwaam. Zij stonden onder voogdij van hun man. Dit betekende dat gehuwde vrouwen niet zelfstandig een overeenkomst konden afsluiten. Alleen met medewerking van haar echtgenoot kon een vrouw rechtshandelingen verrichten. Kun je je dat voorstellen? In de huidige wereld waar we als vrouw alle ballen in de lucht moeten houden, soms zowel vader als moeder moeten zijn, zelf ons geld moeten verdienen, nu zij aan zij staan met de mannen in deze tijd van een crisis, goede partner, vriendin, dochter en moeder moeten zijn en tegelijk het huishouden moeten runnen en de kinderen op moeten voeden? Dat we iets meer dan een halve eeuw geleden nog niet eens een huurovereenkomst voor een huis mochten tekenen? Waarschijnlijk niet eens een scheiding aan mochten vragen of mochten kiezen om vooral wél door te werken nadat er getrouwd was?

Dus eerlijk gezegd is 1 dag in het jaar niet eens voldoende. Langzaamaan begint er in mij iets te knagen. Ja, ik heb het goed, meer dan goed, dat is waar. Maar ik wil ook dat de meiden van tegenwoordig weten dat wij (ik als 45 jarige vrouw) nog steeds op komen voor hun rechten, rechten waar onze voormoeders voor gestreden hebben. Dat zij straks nog steeds zelf kunnen bepalen of ze wel of geen kinderen willen, directeur van hun eigen organisatie willen worden of in korte rokjes of juist broekpakken willen lopen. Dat ze mogen studeren, dat ze mogen stemmen, dat hun NEE ook echt NEE is en dat we het vooral voor elkaar op moeten nemen. Dus dat wij vrouwen ons moeten verenigen en samen de strijd moeten aangaan. En elkaar niet moeten bevechten, want dat is waar we ten onder gaan terwijl we elkaar juist zo kunnen versterken!

I know, ik ben gewoon Sas en geen “uber feminist” (whatever that may be?), ik houd van mannen en hun piemels. Het laatste wat ik wil dat wij bestempeld worden als hysterische vrouwen, ik draag nog steeds een bh en hakken maar jeetje mensen kijk eens om je heen! Naar al die prachtige exemplaren! Zoveel mooie, intelligente, hoogopgeleide, enthousiaste, liefdevolle vrouwen met zoveel goede ideeën, die moeten we toch de ruimte geven om zich verder te ontplooien, om deze aarde en de mensen die erop leven gelijke kansen en rechten te geven? Daar kunnen we toch niet meer om heen?

Laat het niet voor niets zijn dat al die vrouwen voor ons zich hard gemaakt hebben voor de vrouwenrechten. Laat het niet voor niets zijn dat jonge vrouwen als Emma Watson strijden voor gelijke rechten. Laten we onze ogen niet sluiten voor onrecht en strijden tegen seksisme, discriminatie en racisme. Geef jouw vrouw zijn een stem, wees jezelf, strijd voor gelijkheid en steun elkaar!

Dus. Dat.

Sacha

Luister naar de inspirerende speech van Emma Watson bij de UN hier