Blijf trouw aan jezelf!
Ze wilde nooit in de spotlights staan. Bescheiden als ze is, laat ze graag de aandacht aan de ander. En nu wordt ze geïnterviewd door Supervrouwen Bestaan, vertelt ze haar verhaal en weet ze inmiddels dat ze het absoluut waard is om gezien te worden en dan niet alleen om haar stralende lach. In Hilversum spraken we met deze Supervrouw over haar leven, falen, jezelf vinden, de liefde en het podium pakken.
Agnes de Rijke | 43 jaar | Verloofd met Suzette | Werkzaam als Projectmanager en Verpleegkundige (ZZP)
In 5 woorden: Avontuurlijk | Lief | Sociaal | Sportief | Ras optimist
Symbool voor haar: Vrijheid, zelf kunnen bepalen welke richting ze opgaat
Wat als je een dier was, welke zou dat zijn?: een vogel, ja zo vrij als een vogel
Superkracht: Ik wil kunnen toveren en dan vrede, tolerantie en acceptatie op aarde toveren.
Welk advies heb je voor andere supervrouwen: Blijf trouw aan jezelf! Accepteer soms dat het is wat het, en kijk hoe je daar toch een positieve draai aan kan geven. Ga niet bij de pakken neer zitten, neem de golf van verdriet en pak jezelf dan weer op.
Brave Hendrik
Geboren en getogen in Hilversum groeit Agnes op in een warm gezin met haar ouders en jongere broer. Ze werd altijd vrij gelaten in wat ze wilde en werd gestimuleerd om wat van haar leven te maken. Kattenkwaad uithalen echter was een no-go, daar waren haar ouders heel duidelijk in.
“Ik ben opgegroeid in een harmonieus en warm gezin. Mijn Surinaamse moeder is heel sociaal, de deur staat altijd open en er moet natuurlijk gegeten worden. Mijn vader vindt dat ook leuk, maar is wat meer op zichzelf. Hij is altijd erg duidelijk en als kind was dat prettig, ik wist wat er van me verwacht werd. Wanneer ik kattenkwaad uit zou halen, wist ik gewoon dat ik op mijn donder zou krijgen, dus dat deed ik bijna niet.. Mijn broer en ik zijn daardoor keurige en brave kinderen geweest en nee, ik was geen dolende puber. Mijn kindertijd was een fijne en warme tijd waar ik met plezier op terugkijk.”
Faalangst
Als een puber in haar eindexamen, waar het presteren op een hoogtepunt komt, loopt Agnes tegen zichzelf aan. Ze krijgt black outs tijdens de examens en haalt diepe onvoldoendes. Aan haar intelligentie ligt het niet, maar de angst om te falen neemt het over en ze zakt.
“Faalangst, ik denk dat het te maken had met het feit dat ik mijn ouders niet teleur wilde stellen. Zij hebben mij die druk nooit opgelegd hoor, ik heb het mezelf opgelegd. Ik moest het perfect doen, waardoor ik volledig blokkeerde.”
Na het zakken voor het eindexamen volgt Agnes een cursus waarin ze leert om te gaan met haar faalangst en perfectionisme. Ze krijgt een spiegel voorgehouden en leert dat hard werken prima is, maar dat ze niet altijd tot het uiterste hoeft te gaan.
“Het is lastig om perfectionisme los te laten, maar tijdens die cursus leerde ik waarom ik alles perfect wilde doen. Dat ik die brave meid wilde zijn zodat de aandacht niet naar mij uit zou gaan, dat ik niet in de spotlight zou komen te staan. Als ik alles maar heel goed zou doen, zou ik niet opvallen.
Ik kwam erachter dat alles perfect willen doen mij veel tijd en energie kostte. En waarschijnlijk zou ik teleurgesteld zijn wanneer ik die 100% niet zou halen. Dat was een grote les. Ik hoefde niet braaf alles te weten, te studeren of alleen maar keihard te werken, 80% was ook goed. Ik wil nog steeds de dingen die ik doe erg goed doen hoor, maar een acht is prima, ik hoef geen tien meer te halen. Nu kan ik oprecht van die 80% genieten. Ik kan er trots op zijn en dat geeft me zoveel rust!”
Collegebankdate
In de puberteit leert Agnes ook dat er naast de traditionele man-vrouw relatie andere mogelijkheden zijn. Het intrigeert haar, zonder dat ze er meteen voor zichzelf allerlei gevoelens bij heeft.
Agnes heeft tijdens de middelbare schoolperiode vriendjes, ze is verliefd, breekt harten en ervaart zelf ook in bepaalde mate liefdesverdriet. Ze is zich bewust van de maatschappelijk geaccepteerde man-vrouw relatie en lijkt haar weg daarin te vinden. Tót het moment dat ze tijdens haar studie in Rotterdam ineens aandacht kreeg van een andere vrouw.
“Ik weet het nog heel goed, ik was bij mijn ouders toen ik het mailtje ontving. Mijn hart ging sneller kloppen, de kriebels zaten meteen in mijn buik en ik was van slag, dit deed me écht wat. Nieuwsgierig als ik was, heb ik teruggemaild. De blind date vond in de collegebanken plaats, in de mega grote collegezaal, tussen 600 andere studenten. Toen ze naast me schoof voelde ik zó veel meer, dit was vele malen interessanter en intenser dan ik ooit had ervaren.”
Hoe heerlijk het was om verliefd te zijn, het was voor Agnes ook even wennen. Bang om op te vallen omdat ze buiten het maatschappelijk geaccepteerde hetero hokje zou vallen en ook bang om in dat homo/lesbo hokje gestopt te worden.
“Het heeft een tijd geduurd voordat ik mezelf kon accepteren als een vrouw die op vrouwen valt. Daar is veel reflecteren en nadenken voor nodig geweest. Ik heb daar best mee geworsteld en zat destijds absoluut niet lekker in mijn vel. Uiteindelijk ben ik tijdens mijn ‘uit-de-kast-kom-periode’ naar een psycholoog gegaan. Ik heb lang geprobeerd om er alleen uit komen, maar het ging niet. Niemand wist er van maar met behulp van de psycholoog zag ik weer de lichtpuntjes en kon ik stappen zetten.”
“Ik ben een reis gaan maken, met de rugzak op en daar kwam ik erachter dat ik ben wie ik ben, dat ik gelukkig met mezelf moet worden. Ik ben de persoon die de keuzes maakt, niemand anders. Het feit dat ik op vrouwen val, moet geen verschil maken.”
Vrijheid
Het gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid is voor Agnes ontzettend belangrijk en ze wil niet in beperkingen denken en zeker niet in beperkingen leven.
“Tijdens de drie maanden reizen met de rugzak heb ik een vrijheid ervaren die ik in mijn leven steeds weer wil voelen. Mijn eigen pad kunnen kiezen, linksaf of rechtsaf kunnen slaan, de deur naar het avontuur pakken die altijd open staat.”
“Waar we in het dagelijks leven in een bepaald keurslijf zitten, in een soort vogelkooi zeg maar, waar we ons moeten houden aan wat de maatschappij van ons verwacht, kon ik dat tijdens mijn reis loslaten en zo kon ik goed voelen wat ik nou écht wilde. Ik zie mezelf als de vogel in die kooi. Alleen staat die deur nu open, heb ik deze zelf open gezet en kan ik erin én eruit vliegen wanneer ik dat wil. En dat is mijn vrijheid, IK heb de regie in mijn leven.”
Die vrijheid die ze tijdens de drie maanden reizen ervaarde, kan ze inmiddels in haar leven ook terughalen. Genieten van kleine en grote dingen, het hoort allemaal bij die 80% die klopt in haar leven. Een lekker glas wijn, een goed boek, zeilen met de eigen boot, de oceaan overzeilen met haar ouders, een goede podcast, een mooie avond met vrienden, dat is allemaal vrijheid voor Agnes.
“En weet je, het mooie van zeilen is dat je overgeleverd bent aan de wind en het weer, dus als je het hebt over verplichtingen en plannen, waar je in het leven allemaal rekening mee moet houden, dat moet je loslaten. Want je kan niet precies plannen waar je terecht komt, dat kan Bretagne zijn maar ook Denemarken, afhankelijk waar de wind vandaan komt. Dus kan ik me niet meer druk maken om die 20% die het uitgestippelde perfecte plaatje zou maken. Ik heb geen tijd om in mijn hoofd te zitten, om alles uit te denken, want ik moet zeilen anticiperen op de omgeving, de wind, het weer, je koers. Op de boot ben ik helemaal in het moment. En dat is mijn ultieme gevoel van vrijheid.”
Uitdagingen
Na jaren werken in de IT sector voelt Agnes dat ze meer diepgang wil, meer menselijk contact en minder softwareoplossingen.
“Zo’n acht jaar geleden ging er qua werk wat bij me knagen. Werk is voor mij niet alleen een dak boven mijn hoofd en eten op de plank, ik wil voldoening halen uit het werk dat ik doe. En dat lukte niet meer als Projectmanager in de IT. Het kostte me zoveel energie, dat er iets moest veranderen. Tijdens een loopbaantraject kwam naar voren dat de zorg wel bij mij zou kunnen passen. Mijn moeder had een eigen bedrijf ‘Zuster Carla’ in de particuliere zorg. Ik zag hierin een combinatie van meer verbinding en diepgang vanuit de zorg en het plannen en organiseren vanuit een bedrijf. Dat triggerde me.”
Agnes springt in het avontuur, gaat eerst een maand of 2 naast haar huidige job, één dag in de week meedraaien met haar moeder om te onderzoeken of het iets voor haar is en hakt uiteindelijk de knoop helemaal door: Ze start met de studie Verpleegkunde en werkt een aantal jaren met haar moeder samen. Als haar moeder met pensioen gaat neemt Agnes het bedrijf over en werkt een aantal jaar op dezelfde voet door om vervolgens een nieuwe route te kiezen: “Ik was 24/7 met mijn werk bezig. Op zich geen probleem als het maar niet structureel wordt, en die vorm begon het wel aan te nemen. Ik wilde het dus anders gaan doen en koos ervoor om als ZZP-er verder te gaan, deels zorginhoudelijk en deels in projectvorm binnen de zorg
“Ik zie het leven als een ontdekkingsreis; je ontdekt pas wat het leven inhoudt, wanneer je gaat leven. Pas toen ik verschillende banen had gehad, kon ik weten wat voor mij de ultieme combinatie zou zijn dus werk ik als Projectmanager van ICT- en verandertrajecten in de zorgsector én als Verpleegkundige en hier word ik iedere dag blij van.”
Podium
Ondanks dat Agnes liever niet in de spotlights staat, pakt zij haar hele leven al een podium en inspireert andere mensen, net zoals zij geïnspireerd wordt.
“Terugkijkend op mijn leven ben ik altijd wel opgevallen tussen de mensen om mij heen. Ik was het enige donkere meisje in de klas, kon meer dan goed tennissen, mijn lach schijnt op te vallen en ik ben goed in het werk dat ik doe. Dit zijn natuurlijk allemaal positieve eigenschappen en mensen geven me ook steeds complimenten. Ik wordt gezien. Dat gaf toen eerder een ongemakkelijk dan een fijn gevoel.”
Inmiddels is Agnes zich ervan bewust dat zijzelf aan het roer staat, de regie over haar leven in eigen hand heeft (onvoorziene omstandigheden daargelaten), en dat op de voorgrond treden daarbij hoort. Zo heeft ze onlangs een NLP opleiding afgerond, waar ze weer meer zelfkennis heeft opgedaan.
“Tijdens een oefening werd me duidelijk dat ik mag koesteren dat mensen mij zien staan, dat ik helemaal mijzelf mag zijn en dat ik mijn podium mag pakken. Want mensen waarderen mij om wie ik ben en wat ik kan en daar mag ik dankbaar voor zijn. Dus in plaats van weg te lopen, probeer ik mezelf dat toe te staan, mezelf wat uit te dagen en tegelijk te inspireren en motiveren.”
Supervrouwen
Waar Agnes voor ons een voorbeeld is van positiviteit en moed heeft zijzelf ook vrouwen om zich heen waar ze inspiratie uit haalt, die haar motiveren en stimuleren om alles uit het leven te halen.
De vraag wie voor haar een Supervrouw is beantwoord ze zonder twijfelen “Suuz!”, haar grote liefde.
“Suzette is een vrouw vol positieve energie, een enorme doorzetter en ambitieus. Dat bewonder ik en daar word ik blij van. Ze heeft impact en voegt echt iets toe aan mijn leven en de levens van anderen”. Én Bibian Mentel! Zij is voor mij ook een Supervrouw.. Ze bleef altijd positief, had doorzettingsvermogen en haalde kracht en energie uit de kleine lichtpuntjes die er wél zijn, ook toen de situatie zo zwaar of uitzichtloos was. Zij is voor mij een grote inspiratie.”
Agnes is voor ons een Supervrouw, een levensgenieter, een optimist en een vrijbuiter. Ze zit vol levenslust, neemt bewust het roer in handen en wil graag impact maken op andere mensen.
“Ik wil een bijdrage leveren in deze wereld en mijn rijkdom, vrijheid, energie en liefde met andere mensen delen, daar word ik gelukkig van!”
Deel het verhaal van Agnes ter inspiratie
Wil je meer interviews lezen, kijk dan hier
